آب دريا قابل شرب است؟

بسيارى از مردم از شورى دريا احساس خوبى ندارند و فكر ميكنند اگر آب  شور نبود بهتر بود و ميتوانستيم براى شرب از آن استفاده كنيم. اما شورى آب دريا به چه علت است؟

با آنكه بيشتر آبى كه به دريا ميريزد از آب رودخانه ها تامين ميشود و اين آب ها از ذوب شدن يخ و برف و باران سرازير ميشوند اما با اين وجود آب درياها شور است.

مقاومت آب شيرين در مقابل آب شور بسيار كمتر است، تصور كنيد كه اگر آب ها شيرين بود و خطر گنديدن و محل زندگى باكترى ها در آن افزايش پيدا ميكرد و اين آب آلوده هيچ موجودى را در سراسر كره زمين زنده نميگذاشت.

آب هاى گنديده محل زندگى ايده ال براى زندگى انگل ها، حشرات و بيمارى هاست و شرايط را براى زندگى موجودات به خطر مي انداخت.

در آب درياها با وجود نمك فراوان اغلب موجودات آب زى و گياهان دريايى خود را با اين شرايط وفق دادند و ميتوانند در آن به خوبى زندگى كنند.

قسمتى از نمک موجود در آب توسط آتشفشان هاى كف اقيانوس وارد آب ميشود و قسمتى از آن با فرسايش زمين وارد آب ميشود.

قسمت اعظمى از نمك موجود در دريا از طريق فرسايش پوسته زمين يا خاك است. املاح معدنى موجود در خاك در آب حل ميشود و از طريق رودخانه ها وارد دريا ميشود و زمانى كه آب به وسيله خورشيد تبخير ميشود، آب بخار ميشود و نمك باقى ميماند و به اين شكل ميزان نمك محلول در آب دريا افزايش پيدا ميكند. امروزه ٣،٥ درصد آب را سديم كلرايد يا نمك تشكيل ميدهد.

همه ميدانيم كه آب دريا به قدرى شور است كه قابل خوردن نيست و علت اين شورى همان سديم كلرايد يا نمك خوراكى است. اقيانوس شايد تنها جايى باشد كه بتوان در آن تمام عناصر را يكجا يافت. وزن كل املاح موجود در آب اقيانوس ها را حدود ٨٥٠٠ ميليارد تن براورد كرده اند. با اين ميزان ميتوان تمام سطح كره زمين را به ضخامت ٤٠ متر پوشانيد و اگر در سطح قاره ها قرار گيرد اين ميزان ضخامت آن به ١٥٩ متر ميرسد.

امروزه روش هایی برای تصفیه آب دریاها و قابل شرب کردن آن ها به وجود آمده است که در سراسر جهان از آن برای شیرین کردن آب استفاده میشود، در کشور هایی مانند اسپانیا با کمک گرفتن از روش های تصفیه مانند روش اسمز معکوس آب شرین قابل شرب و مناسب کشاورزی تولید میکنند.